Maciej Sieczka 1824 - 1897
Maciej Sieczka urodził się 3 kwietnia 1824 roku w Zakopanem.
Był najwybitniejszym przewodnikiem tatrzańskim swojej epoki. Będąc myśliwym znakomicie poznał Tatry, a jako przewodnik chodził z turystami jeszcze przed ujęciem przewodnictwa w ramy organizacyjne (1875). Prowadził w Tatry wielu znanych badaczy, turystów i taterników, m.in.: Eugeniusza Janotę, księdza Józefa Stolarczyka, Adama Asnyka, Tytusa Chałubińskiego, Walerego Eliasza, Leopolda Świerza, Helenę Modrzejewską i Marię Konopnicką. Wychował grono następców w przewodnickim fachu, a legendarny Klimek Bachleda uważał się za jego ucznia.
Dokonał pierwszych wejść m.in.: na Świnicę (1867), Mięguszowiecki Szczyt (1877), Jastrzębią Turnię (ok.1877), Szatana (ok 1877). Jego pierwsze wejście na Mnicha nad Morskim Okiem, w towarzystwie Jana Gwalberta Pawlikowskiego ok. 1880 roku uważa się za wydarzenie przełomowe w historii turystyki tatrzańskiej i początek taternictwa.
Był górnikiem w kopalniach tatrzańskich. W 1876 roku, wraz z Jędrzejem Walą, został zatrudniony jako strażnik przyrody w Tatrach.
Brał udział w badaniach jaskiń w Dolinie Kościeliskiej, prowadzonymi przez Jana Gwalberta Pawlikowskiego, był więc jednym z pierwszych polskich grotołazów.
Budował ścieżki turystyczne w Tatrach, zakładał klamry na trudniejszych szlakach turystycznych, m.in.: na Rysach i Wysokiej.
Zmarł 25 września 1897 r., pochowany został na Pęksowym Brzyzku.
Upamiętnia go szereg nazw topograficznych w masywie Granatów. Jest patronem Koła Przewodników Tatrzańskich Oddziału PTTK w Krakowie.
Lit.: WET;
Maciej Krupa, Zbigniew Moździerz: Szlak znakomitych zakopiańczyków.